Ongemak

Als fotograaf ben ik als geen ander doordrongen van de ongemakkelijke capriolen die zich afspelen achter de lens.

Het begint met die ongemakkelijke, half geforceerde glimlach die we allemaal kennen. Mijn taak als fotograaf is dan om te navigeren tussen "Ik wil er professioneel uitzien" en "Waarom kan ik nooit normaal glimlachen op foto's?". Het is een ballet van gezichtsuitdrukkingen waarbij ik als regisseur probeer de juiste mix van charme en natuurlijkheid te vangen.

Het ongemak strekt zich uit tot de mysterieuze wereld van gezichtsuitdrukkingen. Wat bedoel je met "kijk natuurlijk" terwijl ik een camera op je richt? Het is alsof ik een goochelaar ben die een truc probeert uit te voeren zonder de geheime handleiding te kennen. Maar wees gerust, ik ben vastbesloten het magische moment vast te leggen waarop de perfecte (je eigen) uitdrukking tevoorschijn komt.

Laten we eerlijk zijn, Photoshop is mijn toverstaf. Ik beloof plechtig dat als het resultaat minder dan perfect is, je me de schuld mag geven - maar geef me wel een kans om de digitale toverstaf te zwaaien. Een beetje retouche hier, een vleugje verzachting daar; voordat je het weet, zie je eruit als een Instagram-ster, zonder de ongemakkelijke blik in je ogen.

Dus, lieve geportretteerde, de volgende keer dat ik je voor mijn lens heb, weet dat ik je snap. Ik begrijp het ongemak, de twijfel en de drang om weg te rennen van die camera. Maar laten we samen lachen om de absurditeit van het portretproces. En onthoud, als het er minder dan glamoureus uitziet, je hebt een gratis kaartje om me de schuld te geven. Want in de wereld van fotografie is humor de beste filter.